Małe co nieco

Kto czytał książki Lehane doskonale pewnie zna parę detektywów Patricka Kenzie i Angelę Gennaro. To właśnie oni zostają wynajęci do odnalezienia tytułowej Amandy, czteroletniej dziewczynki, która została porwana z własnego domu. Żadne z nich nie wierzy początkowo, iż jest w stanie zrobić więcej niż policja, stopniowo jednak oboje odkrywają rzeczy, których nikt z okolicy nie zdradzi stróżom prawa. Poszukiwanie Amandy staje się swoistą obsesją. A jego rezultatów nie spodziewa się chyba nikt.

Ten film to dobry scenariusz z bardzo dobrej książki i aktorzy, którzy nadają mu ton. Mimo absolutnej sympatii, przyznać muszę, że najsłabszy jest Casey Affleck, który rolę Patricka Kenzie dostał bez wątpienia w prezencie od bardziej sławnego brata, tutaj reżysera i scenarzysty całości. Znacznie lepsza jest Michelle Monaghan, ale nawet ona musi oddać aktorską pałeczkę aktorom drugoplanowym. Affleck zebrał najlepszych z najlepszych, mistrzów swojego fachu, tutaj wirtuozersko udowadniającym, że nie bez powodu należą do aktorskiej śmietanki świata. Ed Harris, Morgan Freeman, Amy Ryan – oni sami już są powodem, żeby ten film obejrzeć. To oni nadają całości klimat tajemnicy, klimat mroczny, klimat niepokoju, tak że przez cały czas mamy wrażenie, że zaraz stanie się coś zupełnie niespodziewanego, niemalże koszmarnego. Pomaga mroczna scenografia, ciemne zdjęcia, klimat. Affleck dość wiernie trzyma się książki, skracając jedynie oś czasu wydarzeń, pozwalając jednak, aby doskonała powieść była też bardzo dobrym filmem. Gdyby nie kilka maleńkich dłużyzn, ten film mógłby stać się arcydziełem. A tak jest bardzo, ale to bardzo dobry.

Marta Czabała