Odgrzebane w filmowych zapasach...

Nie ma bowiem tutaj absolutnie nic  nowego. Podczas badań na Antarktyce naukowcy odkrywają nieznany im obiekt, który nadaje nieznany, najprawdopodobniej pozaziemski sygnał.  Do jego rozszyfrowania wezwany zostaje Julian Rome (Spader). Rome sam nie wie, że przyjdzie mu wziąć udział nie tylko  w kontakcie z nową, nieznaną rasą, ale też w tym z własnym rządem, niespecjalnie zainteresowanym aby cała historia zobaczyła światło dzienne.

To jeden z tych filmów, podczas oglądania których można bawić się w wyliczanie motywów żywcem zerżniętych z innych, bardziej znanych obrazów. W przypadku Łowcy Obcych naliczyłam ich kilka jeśli nie kilkanaście. Na plus przyznać trzeba, iż kopiowane były filmy bardzo dobre. I tak, można z łatwością dopatrzyć się tutaj Predatora, Obcego, Gwiezdnych Wrót (jedna z lepszych ról Spadera) Głębi, wszystkich kopiowanych niemalże z metodyczną dokładnością. Ktoś powinien zastanowić się nad zaskarżeniem praw autorskich.

Sam film niestety Głębią nie jest, ba znajduje się od niej o galaktyki świetlne. Scenariusz tego filmopodobnego tworu napisało dwóch panów odpowiedzialnych na co dzień za raczej mało wyrafinowane filmy akcji, takich z rodzaju „zabili go a on dalej uciekał”. Miało być bardziej głośno niż strasznie czy efektownie i jeśli uznać to za warunek, Łowca Obcych jest filmem idealnym. Mało to sensowne, mało logiczne, na dodatek niespecjalnie dobrze zagrane. Miejscami nudne niemiłosiernie. Efekty specjalne spokojnie zrobiłyby karierę w filmach lat 80tych.

Można obejrzeć wyłącznie przy dużej filmowej depresji. Na plus dodać trzeba, że puszczająca film stacja telewizyjna przerwała go tylko jednymi reklamami. I to w całym filmie było najbardziej szokujące.

Marta Czabała