Rewers
Usiłują one żyć „normalnie”, chociaż straciły swój majątek, dorobek życia (aptekę). Najmłodsza bohaterka pracuje w redakcji pisma, gdzie zajmuje się poezją. Już w pierwszej chwili poznajemy lękowe przeżycia bohaterki spowodowane strachem przed denuncjacją z powodu posiadanego egzemplarza złotej monety. Główna bohaterka Sabina wymyśla niezwykłą metodę ukrycia posiadanej rzeczy, co wiąże się z przeżywaniem nieustannego zagrożenia. O ile zachowania matki i babki mają formę pozornej normalności – z dystansem i ironią patrzą na dziejące się rzeczy, to przeżycia Sabiny wyrażają się histerycznym napięciem, nadreaktywnością na bodźce.
Starsze panie planują za wszelką cenę ułożyć jej życie i widz ogląda komediowe sceny, w których Sabina zmuszona jest do przyjmowania absztyfikanta.
Dalsza akcja jest zaskoczeniem dla widza i stanowi popis aktorski bohaterów usiłujących rozwiązać wątek kryminalny. Są sceny przypominające nieco Mrożka, pantomimę. Charakter komediowy miesza się z kryminalnym, ale też dominuje tu niezwykła wyrazistość postaci, dynamika akcji.
Zarówno Polony jak i Janda są niezwykle przekonywujące w tworzeniu atmosfery filmu a Agata Buzek, dzięki kunsztowi aktorskiemu, pozwala na zrozumienie niezwykłości tamtych czasów.
Film robi wrażenie stylizacji teatralnej; jest niezwykle ciekawie skonstruowany i ekspresyjnie zagrany. Tło historyczne, z którym mamy do czynienia stanowi tylko pretekst do pokazania niezwykłości zachowań i uwarunkowań psychologiczno – sytuacyjnych w niebanalnej konwencji.
J.Radzik