Byliśmy, widzieliśmy, napisaliśmy...

To prawdziwa historia kilkorga młodych ludzi, którzy z braku odpowiedniej rozrywki postanawiają włamywać się i obrabowywać domu znanych ludzi. Za kamerą stanęła Sofia Coppola. I chyba tylko dlatego film doczekał się tak dużej promocji, bo sama historia jest zupełnie pozbawiona pasji. Prawie cała.

Elizjum to jeden z tych filmów, przy których najlepiej jest poprzestać na obejrzeniu zapowiedzi. Tam jest wszystko to, co warte jest oglądania. To efekciarski film, niestety jednak całkowicie pozbawiony sensownego scenariusza. Fani science fiction są bardzo wybredni. A to już niestety wszystko widzieliśmy. I to w znacznie lepszym wydaniu.

Guillermo del Toro robi różne filmy. Są wśród nich takie z przesłaniem, są czysto rozrywkowe. Tym razem zamarzył mu się film przede wszystkim przyjemny dla oka, stawiający na efekty specjalne, kosztem scenariusza. Dostał to co chciał – imponujące wizualne widowisko i średniej jakości opowieść. Wyłącznie dla wielbicieli gatunku.

Żywa i aktywna akcja promocyjna tego filmu sprawiła, że większość z nas kojarzy historię chociażby ze słyszenia. I chociaż książka nie jest w Polsce tak popularna jak chociażby za oceanem, samemu filmowi warto jest dać szansę. Nawet jeśli jest nadmiernie efekciarski i czasami za długi. Porządna kinowa rozrywka, chociaż raczej dla młodszych niż starszych.

Sama koncepcja jest bardzo przyjemna. Tak samo przyjemne jest jej wykonanie, chociaż trudno jest pozbyć się wrażenia, że coś podobnego już widzieliśmy. Tylko w tamtym filmie, zamiast zmarłych mieliśmy kosmitów.

Zdumiewająco porządna komedia, czego zupełnie nie zapowiadał trailer. Minimalna ilość poniżających gagów sprawia, że całość ogląda się naprawdę dobrze. Może nie umierałam ze śmiechu. Ale bawiłam się doskonale.

Kto z nas nie lubi filmów o magii? Jeśli kiedykolwiek byliście na przedstawieniu dobrego magika, wiecie, jakie wrażenie może ono zostawić. Na wiele, wiele lat. I chociażby dla takich wspomnień warto jest ten film obejrzeć.