Odgrzebane w filmowych zapasach...

Ten film do doskonały dowód na to, że pewne opowieści nie powinny być tworzone w seriach. Część pierwsza była kinową przyjemnością, część druga lekkim zmęczeniem. Część trzecia, w zasadzie powtarzająca znane już sceny, jest dość trudna w odbiorze, chociaż być może całość zrekompensuje przyjemne zakończenie.

Mimo starań twórców tego filmu, jakoś nie jestem w stanie uwierzyć, że cała historia jest prawdziwa. Nie jestem też specjalnie całością się przejąć, bo takie horrory były już po wielokroć. Rzeź na ładnych młodocianych opanowali do perfekcji Amerykanie. Francuzi mogą już tylko kopiować.

Oglądałam ten niemiecki film w wersji dubbingowanej przez Amerykanów oraz z polskim lektorem. Trochę to było niepokojące. Moja nieustająca miłość do filmów o samolotach w opałach trwa jednak dalej, chociaż to kino typowe dla swojego gatunku, oklepane, schematyczne, szablonowe i przewidywalne. Wyłącznie dla zagorzałych wielbicieli gatunku.

Głupota na przysłowiowych resorach, którą zniesie tylko ten, co na co dzień lubuje się bez granic filmami opowiadającymi o wszelkich potencjalnych zagładach ludzkości. To marny, średnio strawny film, który jest jednoznacznym dowodem na to, że z Vala Kilmera już nic nie będzie, a w Ameryce dalej jest za dużo pieniędzy. Jeśli znajdują się jeszcze na takie gnioty, to recesja wcale nie jest taka jak mówią w mediach.

Akcja filmu Rewers Borysa Lankosza toczy się w czasach powojennych, w okresie zagrożeń, inwigilacji i represji. Najpierw jednak poznajemy sielski dom kobiet reprezentujących trzy pokolenia, będących inteligencją przedwojenną, z zasadami i poczuciem honoru tejże klasy.

To taki zlepek znanych scen i motywów z innych filmów, w całości jednak mało strawny i miejscami beznadziejnie głupi. Można obejrzeć wyłącznie przy wielkiej filmowej depresji. Wyłącznie dla telewizji. No i może dla tych którym nie przeszkadzają mało oryginalne historie.

Może jednak jest nadzieja dla polskiego kina. Wielki popis aktorski Jadwigi Jankowskiej – Cieślak i Krzysztofa Stroińskiego. Wielkie role i wielki film, niejednoznaczny, nieszablonowy, pełen ważnych komentarzy i uniwersalnych prawd o życiu. Kino niełatwe ale kino bardzo wartościowe.